[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Elen Luydogg (Helena Zastępów) - córka Eudafa Hena, druga żona Macsena.
Elesa - syn Esli, ojciec Cerdica, wodza Gewissei.
Emrys Wledig ("cesarz" Ambrozjusz) - brytyjski władca (465-497).
Emyr Llydaw ("Armorykańczyk") - władca osiedli walijskich w Armoryce w latach 460-509.
Erbin - król brytyjskiej Domnonii, syn Custennina Wlediga, ojciec Gerainta.
Eudaf Hen (Oktawiusz Stary) - książę Arfonu, Gwentu, Ergingu i Ewyas.
Garmon, św. - biskup Aleth i Mań, syn św. Rhedywa (Ridicusa).
Geraint Llyngesog (Gerontius Właściciel Floty) - król brytyjskiej Domnonii, syn Erbina.
Germanus, św. - biskup Auxerre.
Glast - prawnuk Cuneddy Wlediga, założyciel Glastonbury.
Glywys - król Glywysingu, syn Solora, ojciec Gwynllywa Filwra.
Glywys Cernyw ("Kornwalijczyk") - syn Gwyullywa Filwra.
Gwalchaved ("Letni Jastrząb") - sir Galahad.
Gwelchmai ("Majowy Jastrząb") - sir Gawain.
Gwenhwyfacha - córka hrabiego Gwythyra, siostra Gwenhwyfary.
Gwenhwyfara - córka hrabiego Gwythyra, żona Artura.
Gwenonwa - córka Meuriga, siostra Artura.
Gwladys - córka Brychana Brycheinioga, żona Gwynnywa Filwra.
Gwrgant Mawr ("Wielki") - król Ergingu, syn Cynfyna.
Gwrthefyr Fendigaid (Yortimer Błogosławiony) - syn i następca Gwrtheyrna Gwrtheneu.
Gwrtheyrn Gwrtheneu (Yortigern "Chudy") - król w latach (428-433) i (446-465).
Gwyndaf Hen ("Stary") - król Ergingu, syn Emyra Llydawa, ojciec Henwyna.
Gwynllyw Filwr ("Wojownik") - król Gwynllywgu, syn Glywysa z Glywysingu.
Gwythian - hrabia Gelliwig, syn hrabiego Gwythyra z Lćon.
Gwythyr - hrabia Lecn, ojciec hrabiego Gwythiana z Gelliwigu i Gwenhwyfary.
Henwyn, św. - syn Gwyndafa Hena i jego żony Gwenonwy. Został przeorem Ynys Enlli
(Bardsey).
Hywel Farchog ("Rycerz") - syn Emyra Llydawa. Zwany też Kiwalem Mawrem.
Ian Reith - król armorykańskiej Kornwalii, zwany też Riothamusem.
Illtyd Farchog ("Rycerz") - syn Bicanysa, bratanek św. Garmona.
Jonas - król armorykańskiej Domnonii (535-549), syn Derocha.
Judwal - król armorykańskiej Domnonii (555-580), syn Jonasa.
Llacheu ("Błyszczący") - syn króla Artura.
Llwch Wyddel ("Irlandczyk") bądz Llwch Llawinawg ("Pan Jeziora") - sir Lancelot.
Macsen Wledig (cesarz Maksymus) - cesarz zachodniego imperium rzymskiego (383-388).
Madryn (Matriona), św. - córka Gwrthefyra Fendigaida i jego żony Ynyr I z Gwentu.
Maelgwyn Hir ("Wysoki Biały Książę") - król Gwyneddu (517-547), syn Cadwallona
Lawhira.
March ap Meirchion (Marek syn Marcjanusa) - Marek Conomorus.
Marek Conomorus - hrabia Poher i Leon, władca armorykańskiej Domnonii 549-555.
Medrod lub Medraut (Mordred) - syn Cawrdafa, główny wróg Artura.
Meirchion Yesanus (Marcjanus Szalony) - syn Glywysa, ojciec Marcha.
Meurig - król Gwentu, syn Tewdrica, ojciec Athrwysa (Artura).
Modron (córka Afallacha, żona Uriena Gorre'a) - Morgan Le Fay.
Morgan Mwynfawr (Morcant Rycerski) - król Gwentu i Morgannwgu.
Myrddin Emrys - Merlin Ambrozjusz.
Myrddin Wyllt - Merlin Szalony.
Octha I (Hengist).
Octha II (Osla Gyllellfawr).
Onbrawsta - córka Gwrganta Mawra, żona Meuriga i matka Athrwysa.
Osla Gyllellfawr ("Długi Nóż") - wróg Artura, zwany też Octha II.
Owain Danwyn ("Białozęby") - książę Rhos, syn Einiona Yrtha ("Porywczego").
Owain Finddu ("Czarnousty") - pendragon (388-394), syn Macsena Wlediga i Ceindrech.
Paweł Aurelian, św. - syn hrabiego Porflriusa Aurelianusa, druh św. Arthmaela.
Pepiau Clavorauc - król Ergingu, syn Erba.
Porfirius Aurelianus ("Czerwony Smok") - hrabia, ojciec św. Pawła Aureliana.
Riothamus (łan Reitb) - król armorykańskiej Kornwalii.
Riwal Mawr ("Wielki") - król armorykańskiej Domnonii (509-524), syn Emyra Llydawa.
Samson, św. - syn Amwn-Ddu i Anny, córki Meuriga.
Selyf - syn Gerainta Llyngesoga.
Sevira - córka Macsena Wlediga i Elen Luydogg, pózniej żona Gwrtheyma (Yortigerna).
Teitfallt - król Gwentu, syn Teithrina.
Tewdrig Fenfigaid (Teodozjusz Błogosławiony) - król Gwentu, syn Teithfallta.
Tristan - syn Marka Conomorusa.
Urien Gorre - Gwrgant Mawr.
Uthyr Pendragon - pendragon (497-512), syn Custennina Fendigaida.
Yvain (Owain) - rycerz z Leon, syn Uriena Gorre'a i Modron.
Przypisy
Wprowadzenie
1 Geoffrey of Monmouth, The History of the Kings of Britain, przekład Lewis Thorpe;
Londyn, Penguin, 1966, str. 51.
2 Geofrey of Monmouth, The History of the Kings of Britain, str. 225-226.
3 Alfred, Lord Termy son, Idylls ofthe King (New York: Airmont, 1969).
4 John Morris, The Agę ofArthur, Londyn, Weidenfeld & Nicholson, 1973, str. XIV.
Rozdział 1
1 Giraldus Cambrensis, The Journey through Wales i The Description of Wales; Londyn,
Penguin, 1978, str. 114-115.
2 Juliusz Agrykola został mianowany gubernatorem Brytanii w 78 roku n.e.; Tacyt, historyk
rzymski, był jego zięciem. W Rocznikach opisuje on początkową fazę podboju Brytanii.
3 Nora Chadwick, Studies in Earfy British History; Cambridge, Cambridge University Press,
1954.
Rozdział 2
1 Charlotte Guest, The Mabinogion; Londyn, J. M. Dent & Sons, 1906.
2 Macsen był pierwszym władcą noszącym tytuł Gwledig, nadawany pózniej innym
władcom, takim jak Cunedda, Ceredig i Emrys. Bard Taliesin nazywa tak również Uriena
Rhegeda, bohatera z północy.
3 Octavius dux Wisseoreum, wymieniany przez Geoffreya z Monmouth w łacińskiej kronice
Brut, to odpowiednik Eudafa, larll Erginga ac Euas w walijskiej wersji tego dzieła. W
łacińskim Brut imię księżniczki nie jest podane, lecz w walijskim znajdujemy imię Elen.
Patrz: Brut Dingestow, Henry Lewis, Cardiff, Walia, University of Wales Press, 1942, str.
133.
4 Gildas zarzuca Magnusowi Maksymusowi, że zabrał wszystkich żołnierzy na kontynent,
zostawiając Brytanię bezbronną. "Pozbawił kraj zbrojnych stróżów, sprawnych zarządów i
kwiatu młodzieży. Wszyscy oni wyruszyli z Maksymusem i nigdy nie powrócili. Pozwolił,
aby Brytanię tratowały dwa wrogie, okrutne narody" (tzn. Szkoci i Piktowie; Saksoni mieli
się pojawić pózniej). Gildas najwyrazniej nienawidził Magnusa, bo następnie opisuje, jak
samozwańczy cesarz "stracił przeklętą głowę w Aquilla". (Patrz 13,1, str. 20).
5 W zbiorze Welsh Triads czytamy, że Elen Luydogg (Helen "idąca na czele zastępów") i jej
brat Cynan Meiradog prowadzili jeden z "Trzech Srebrnych Zastępów Brytanii" (Triada 35,
str. 77-78). Każdy zastęp liczył 21 tysięcy żołnierzy, a nazwa wzięła się stąd, że oddziały
niosły ze sobą złoto i srebro wyspy.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]