[ Pobierz całość w formacie PDF ]
przezwyciężyć starość i śmierć, stosując w miłości filozofię taoistyczną. Często ofiarowywał nowej
wybrance taoistyczny podręcznik sztuki miłosnej, zatytułowany Sekrety brzydkiej dziewczyny.
Zgodnie z filozofią tao mężczyzna, chcąc zachować siły i energię, musi oszczędzać zawartą w
nasieniu energię jang. Jednocześnie powinien starać się wchłonąć jak najwięcej energii jin zawartej
w jin shui, czyli wydzielinie kobiecej pochwy. Należy w tym celu odbywać jak najwięcej stosunków
seksualnych z jak największą liczbą kobiet, unikając przy tym wytrysku.
Mao był najszczęśliwszy, gdy łoże dzieliło z nim kilka młodych kobiet jednocześnie.
Nierzadko sypiał z trzema, czterema czy nawet pięcioma partnerkami i zawsze zachęcał je, by
przedstawiły mu swe koleżanki.
Choć nie było obawy, by któraś z dziewcząt zaszła w ciążę, Przewodniczący pozostawiał
im po sobie trwałą pamiątkę. Przy tak intensywnym życiu seksualnym nie sposób uniknąć zakażenia
chorobami wenerycznymi. Jedna z przyjaciółek Przewodniczącego okazała się chora na
rzęsistkowicę* Choroba ta może przenosić się nie tylko poprzez kontakt seksualny, lecz także przez
przedmioty codziennego użytku, na przykład bieliznę. Dziewczęta w Grupach Pracy Kulturalnej
często pożyczały sobie części garderoby. Rzęsistkowica powoduje u kobiet przykre dolegliwości i
wyciek z dróg rodnych. U mężczyzn przebiega na ogół
* Choroba wywoływana przez pasożyta zwanego rzęsistkiem. Rz. może stać się przyczyną
bezpłodności i poronień oraz prowadzić do uszkodzeń błony śluzowej dróg rodnych. Leczenie jest
trudne i długotrwałe. -
przyp. tłum.
bezobjawowo. Z chwilą gdy jedna z partnerek Mao uległa zakażeniu, infekcja zaczęła się
rozprzestrzeniać jak pożar w suchym lesie.
Na ironię zakrawa fakt, że rozszerzaniu się epidemii rzęsistkowicy w Chinach winien był
bezpośrednio sam Mao. Podczas Wielkiego Skoku polecił on bowiem, by stosować głębokie
sadzenie w celu zwiększenia plonów ryżu. Kobiety musiały pracować zanurzone po pas w mętnej,
pełnej mikroorganizmów wodzie. Spowodowało to wśród wieśniaczek ogromny wzrost zachorowań
na infekcje dróg rodnych.
Zwiadomość, że jest się nosicielem przeszkodziłaby większości normalnych mężczyzn w dalszych
podbojach. Partnerki Mao jednak uważały infekcję za rodzaj honorowej odznaki ofiarowanej im
osobiście przez wodza rewolucji. Mao odmówił poddania się leczeniu.
Dopóki on sam nie odczuwał bólu, wszystko było w porządku. Co się stanie, jeśli zachoruje Jiang
Qing zapytał jeden z lekarzy. Mao odrzekł spokojnie, że jest to absolutnie niemożliwe. Lekarz nie
poddawał się. Nalegał, by Przewodniczący wziął przynajmniej porządną kąpiel. Naturalnie Mao ani
myślał pójść za jego radą i wciąż poprzestawał na wycieraniu co wieczór ciała wilgotnymi
ręcznikami. Genitaliów nie mył zaś wcale.
Ludzie z najbliższego otoczenia byli świadomi zagrożenia i z ręcznikami oraz pościelą obchodzili się
z najwyższą ostrożnością. Gdy Mao przebywał w Pekinie, jego posłanie było co wieczór
sterylizowane. W podróży jednak żadne ostrzeżenia nie mogły skłonić gościnnych wieśniaków, by
postępowali podobnie. Prości ludzie sądzili, że poddanie pościeli sterylizacji byłoby obelgą dla
uwielbianego wodza.
W 1967 roku Mao zaraził się wirusem opryszczki. Uprzedzono go, że schorzenie jest nadzwyczaj
zarazliwe i przenosi się przez kontakt seksualny, ale Przewodniczący był
przekonany, że nie może być przecież aż tak zle, i nie ograniczył liczby partnerek.
Choć w czasie rewolucji kulturalnej przyjęcia z tańcami zostały wyjęte spod prawa jako dekadencki
przeżytek burżuazyjny, raz w tygodniu za murami Zakazanego Miasta odbywały się regularne
potańcówki. Przewodniczącego otaczały młode ślicznotki z Grup Pracy Kulturalnej i Korpusu
Garnizonowego, flirtowały i zapraszały do tańca. Tańczył więc walce, tanga i fokstroty z każdą po
kolei. W pokoju sąsiadującym z salą taneczną stało wygodne posłanie. Mao mógł w każdej chwili
[ Pobierz całość w formacie PDF ]