[ Pobierz całość w formacie PDF ]
w obrębie otwierającego znacznika wielu elementów HTML.
Bloki skryptów
Wpisywanie kodu JavaScript w dokumencie HTML za pomocą bloków skryptów jest
najprostszym sposobem wstawiania kodu JavaScript. Co to jest blok skryptów?
Mówiąc najprościej, blok skryptów to fragment kodu JavaScript otoczony parą znacz-
ników HTML otwierającego znacznika , poprzedzającego kod
JavaScript oraz zamykającego znacznika , który następuje po zakończeniu
36 JavaScrIpt dIa każdego f& Część I
kodu. Znacznika można użyć wewnątrz kodu HTML w celu oznaczenia ob-
szaru kodu JavaScript dokładnie w taki sposób, w jaki możemy wykorzystać znacznik
do oznaczenia akapitu lub do oznaczenia formularza. Przykład wykorzy-
stania znacznika pokazano na wydruku 1.1.
Wydruk 1.1. Szkielet kodu JavaScript (skeleton.htm)
Blok skryptów można umieścić niemal w każdym miejscu pomiędzy otwierającym
a zamykającym znacznikiem HTML naszej strony WWW. Jeżeli jednak umieszczenie
bloku skryptów w konkretnej części strony HTML nie jest konieczne, najlepiej umieścić
blok skryptów pomiędzy otwierającym, a zamykającym znacznikiem oraz po
tytule i wszystkich metaznacznikach, które wykorzystujemy. Zapewnia to, że skrypty
będą w pełni załadowane, zanim strona pojawi się w przeglądarce. Pozwala to na unik-
nięcie wielu błędów, jakie mogą się pojawić, kiedy użytkownik próbuje wywołać skrypt,
który nie został jeszcze załadowany.
Spójrzmy na efekt wyświetlenia strony w zależności od miejsca, w którym umieścili-
śmy skrypt. W tym celu w wybranym edytorze tekstów wpiszemy kod pokazany na
wydruku 1.2.
Wydruk 1.2. Tworzenie za pomocą skryptu JavaScript okienka z ostrzeżeniem
(firstAlert.htm)
RozdzIał 1. f& Podstawy37
Ten kod spowoduje wyświetlenie wyniku pokazanego na rysunku 1.1.
Rysunek 1.1.
Ostrzeżenie
wyświetlane
przez blok skryptów
JavaScript
umieszczony
w nagłówku strony
Spróbujmy teraz przemieścić blok skryptów za nagłówek strony, tak jak na wydruku 1.3.
Wydruk 1.3. Okno ostrzeżenia utworzone przez JavaScript w obrębie treści HTML
(secondAlert.htm)
Powinniśmy teraz uzyskać taki wynik, jak na rysunku 1.2.
38 JavaScrIpt dIa każdego f& Część I
Rysunek 1.2.
Ostrzeżenie
wyświetlane
przez blok skryptów
JavaScript
umieszczony
w treści HTML
Zwróćmy uwagę na różnicę spowodowaną umieszczeniem bloku skryptów w innym
miejscu. Kiedy blok skryptów znajdował się w nagłówku dokumentu, okno ostrzeże-
nia wyświetlane było przed załadowaniem tekstu Nagłówek strony do przeglądarki.
Poprzez przemieszczenie bloku skryptów do treści dokumentu HTML, poniżej na-
główków , tekst Nagłówek strony został załadowany w przeglądarce, zanim
wyświetlone zostało okno ostrzeżenia skryptu JavaScript.
Wiersze dokumentu HTML są ładowane od góry do dołu i każdy wiersz ładowany
jest od lewej do prawej. Z tego powodu instrukcje znajdujące się wcześniej w bloku
kodu będą też wcześniej załadowane.
Pamiętajmy, że znaczniki są parą znaczników HTML lub XHTML; należy
zatem pamiętać o umieszczeniu zamykającego znacznika .
Zewnętrzne pliki skryptów JavaScript
Kod JavaScript, który zazwyczaj umieszcza się pomiędzy znacznikami , można
także zapisać w oddzielnym pliku tekstowym. Pomimo że jest to plik tekstowy, należy
unikać nadawania mu rozszerzenia .txt. Aby taki plik mógł być poprawnie rozpozna-
wany przez interpreter, powinien mieć rozszerzenie .js. Jeśli tylko zewnętrzny plik
skryptu ma rozszerzenie .js, może być włączony do strony HTML i zawarty w nim kod
będzie wykonany z identycznym skutkiem, jak gdyby był wpisany w treści strony.
W celu włączenia skryptu JavaScript, należy dodać atrybut w obrębie otwierają-
cego znacznika .
Otwierający znacznik będzie miał wtedy następującą postać:
RozdzIał 1. f& Podstawy39
Pomiędzy otwierającym a zamykającym znacznikiem nie należy wprowadzać żadnego
tekstu, zatem najlepiej wprowadzić zamykający znacznik bezpośrednio za
znacznikiem otwierającym, w następujący sposób:
W języku XHTML istnieje opcja pozwalająca na użycie pustego znacznika script.
Ma on postać . Niestety, w niektórych przeglądarkach użycie tego znaczni-
ka powoduje błąd, zatem bezpieczniej jest użyć pary znaczników
Przykład przedstawiono na wydruku 1.4. Pokazane nań łącze nie prowadzi do rzeczy-
wistego pliku. Zaprezentowany kod ma jedynie na celu zademonstrowanie składni.
Wydruk 1.4. Strona HTML, która korzysta z zewnętrznego pliku zawierającego skrypt
JavaScript (external.htm)
Większość kodu zaprezentowanego w tej książce będzie przedstawiona w blokach skryp-
tów, ponieważ w ten sposób łatwiej uczyć nowego tematu. Jednak w praktyce, kiedy
już osiągniemy poziom pozwalający na przystąpienie do tworzenia rzeczywistego kodu,
przekonamy się, że istnieją powody, dla których warto zapisywać skrypty w plikach
zewnętrznych. Powody te omówione zostaną już wkrótce, w sekcji Wielokrotne wy-
korzystywanie kodu ; na razie przedstawimy kilka nowych informacji dotyczących
zastosowania znaczników .
W obrębie początkowego znacznika HTML
Umieszczenie kodu JavaScipt w obrębie otwierającego znacznika HTML to przypadek
specjalny. Jedynymi konstrukcjami języka JavaScript, które wykorzystujemy w ten
sposób, są procedury obsługi zdarzeń. Procedury obsługi zdarzeń to zagadnienie dość
zaawansowane. Zaprezentowano je w rozdziale 10. Zdarzenia i ich obsługa . Na
razie zignorujemy po prostu ten aspekt, do czasu, kiedy lepiej poznamy język JavaScript.
Określenie języka skryptowego
Obecnie domyślnym językiem skryptowym dla wszystkich przeglądarek jest JavaScript,
tak więc przeglądarki HTML będą poprawnie interpretować kod bez konieczności in-
formowania, że napisano go przy użyciu JavaScriptu. Istnieje jednak powód, dla którego
40 JavaScrIpt dIa każdego f& Część I
warto zdefiniować używany przez nas język. Otóż domyślny język skryptowy może
się w przyszłości zmienić. W ciągu najbliższych kilku lat mogą też nastąpić poważne
zmiany w przeglądarkach WWW. Coraz częściej wykorzystuje się język XML (Rozsze-
rzalny Język Znaczników ang. Extensible Markup Language), rośnie także popu-
larność wykorzystywania przeglądarek przenośnych. Na razie jednak nic nie wskazuje
na to, aby w którejkolwiek z przeglądarek miał się zmienić domyślny język skryptowy.
Aby zabezpieczyć się przed skutkami ewentualnej zmiany domyślnego języka skrypto-
wego, przynajmniej w niektórych przeglądarkach, powinniśmy nabrać nawyku wpro-
wadzania w otwierającym znaczniku dwóch atrybutów: oraz .
Do niedawna atrybut był zatwierdzonym sposobem informowania przeglą-
darki, że skrypt napisano w języku JavaScript. Chociaż tak już nie jest, to jest to jedy-
na metoda wykonania tej czynności dla przeglądarek w wersji 4 i starszych. Zatem
dla zachowania zgodności z poprzednimi wersjami, w dalszym ciągu konieczne jest
wykorzystanie atrybutu w otwierającym znaczniku , za każdym razem,
kiedy rozpoczynamy wpisywanie skryptu.
Atrybut wpisuje się w taki sam sposób, jak inne atrybuty HTML, np. atrybut
. W przypadku języka JavaScript należy określić wartość tego atrybutu jako
.
W tym przypadku znaki J oraz S nazwy JavaScript nie są zapisane wielkimi literami.
Dzięki temu będziemy mogli wykorzystać nasze skrypty w dokumentach XHTML. Język
XHTML, podobnie jak JavaScript, rozróżnia wielkie i małe litery i z tego powodu ciąg
(wszystkie litery małe) jest jedyną formą, której można użyć w dokumen-
cie XHTML.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]