[ Pobierz całość w formacie PDF ]
mówiąc o białej klasie średniej - było to trochę skomplikowane. I czy zanosiło się na jakieś
zmiany? A niby dlaczego cokolwiek zmieniać? Czy pomimo wysiłków nielicznych jednostek
świat nie dzielił się już na polityczne i religijne plemiona? Podziały przyjmowano za pewnik,
ale czy mogły prowadzić do czegoś innego niż kolejne wojny domowe?
Idąc dalej: skoro wszyscy tak usilnie starali się przylgnąć do jakiejś grupy, do której z
nich on należał?
Kiedy wrócił na osiedle, jego serce zamarło, a wszystkie zmysły przyjęły stan pełnej
gotowości. Wyciągnął nóż, który teraz już stale ze sobą nosił - Chad nikomu nie pozwalał
wyjść bez broni - wyglądając ewentualnych napastników. Wokół kręciło się paru ludzi. Cały
czas mając się na baczności, siedział na murze, słuchając Signo' the Times i szybko
wypełniając pismem kolejny czarny notatnik. Na ostatnich kartkach najnowszego notesu
zaczął pisać opowiadanie erotyczne dla Deedee, Na modlitewnym dywanie ciała, które
zamierzał jej przesłać jako prezent pożegnalny.
Deedee i on nie zajmowali się bynajmniej wyłącznie przyjemnościami ciała. Zeszłego
wieczoru, kiedy wspomniał o tym, że pożyczył Chilemu Sto lat samotności, ona powiedziała,
że przeczytała ostatnio Edukację sentymentalną. Książka zawierała wiele wyjątkowo celnych
scen, mówiła, byłby z tego naprawdę niezły film. A jednak w przebrnięcie niektórych partii
musiała włożyć sporo wysiłku i samozaparcia, prawie jak podczas ćwiczeń na siłowni. Do
Małej Dorrit przymierzała się podczas ostatnich świąt Bożego Narodzenia. Poważne czytanie
wymaga poświęcenia. Kto w dzisiejszych czasach wierzy, że zagłębianie się w książkach
przynosi korzyści? Jak wielu ludzi zna jedną powieść tak dobrze, jak znają Blonde on Blonde,
Annie Hall czy chociażby Prince'a? Czy literatura może połączyć całe pokolenie w ten sam
sposób? Kilku wyjątkowych studentów rzeczywiście czyta ambitne książki, reszta tego nie
robi i wcale nie oznacza to że są jakimiś przygłupami.
Muzyka, której słuchali jej studenci, sposób, w jaki się ubierali i tańczyli, język,
którego używali; to wszystko stanowiło własność tego pokolenia, taki był ich styl życia.
Próbowała go z nimi dzielić, wzbogacać o nowe treści, zadawać pytania. Wpierać ludziom, że
znajomość kultury przyniesie im pożytek, nie jest żadną przyjemnością, zwłaszcza kiedy ci
ludzie nie widzą w tym najmniejszego sensu. A tak było, ponieważ na każdym kroku
uświadamiano im, że są gorsi. Wielu z nich uważało, że kultura białej elity okłamuje samą
siebie i jest dwulicowa. Niektórzy usprawiedliwiali tym swoje lenistwo. Inni święcie w to
wierzyli i nie chcieli zatrzymywać się nad zdobyczami cywilizacji, która tak bardzo ich
poniżyła.
Ale na rynku księgarskim były także pozycje, którymi się aktualnie zaczytywała.
Deedee przyznała, że czasem zdarza jej się kupować potajemnie tanie romansidła, tak samo,
jak niektórzy ludzie podjadają w łóżku czekoladki; fascynowały ją te wszystkie stroje,
restauracje, hotele - i seks. Jednak dużo bardziej wstydziła się dziesiątków przeczytanych
psychoporadników. Wiele kobiet je czytuje, tłumaczyła, po to, żeby zrozumieć, dlaczego nie
są szczęśliwsze i dlaczego ich oczekiwania się nie spełniły. Dociekania, które z potrzeb
zaspokajają takie książki, interesowały ją dużo bardziej niż zawracanie ludziom głowy
literaturą piękną, gdyż wyłącznie uczeni sądzili, że stanowi centrum wszystkiego, a normalni
ludzie wracali do niej tylko podczas wakacji.
Shahid, wyjątkowo uparty tego dnia, chodził dumnie w tę i z powrotem po pokoju,
twierdząc, że on nie mógłby czytać takich śmieci. Owszem, próbował, ale te książki nawet się
nie umywały do prawdziwej literatury, różnica uderzała czytelnika natychmiast, spójrz
chociażby na kilka pierwszych stron Tomka Sawyera. Dlatego literatura nazywała się
literaturą. Zamierzał poważnie zająć się lekturami pełnymi metafizycznej głębi i narastającej
atmosfery osaczenia. Turgieniew, Proust, Barthes, Kudera - co chcieli przekazać? Za co ich
ceniono?
[ Pobierz całość w formacie PDF ]